Joey Gardien
Deze rubriek is in het leven geroepen om de DKC-jeugdleden beter te leren kennen. Ik denk dat enige introductie bij mij eigenlijk overbodig is. Er doen namelijk regelmatig verhalen over mij de ronde op de club en of die verhalen altijd positief zijn laten we maar even in het midden.. Ik ben al een jaar of zes lid van DKC maar ben pas echt bij de club betrokken geraakt sinds het afgelopen jeugdkamp. Daar heb ik gelijk kennis gemaakt met een ‘leuk' ontgroeningsritueel. Je pas weet hoe belangrijk een onderbroek is als je het mist... Op dat beruchte kamp leerde ik Ferry en consorten ook goed kennen. En dat heeft mij niet in de koude kleren gezet. Inmiddels zit ik met hen bijna elke donderdag avond een pilsje/laarsje te drinken in de kantine. Maar ook daarbuiten willen wij nog wel is een pilsje nuttigen. Dit alles heeft ertoe geleid dat Ferry en ik nu bekend staan als ‘de Greppelgabbers'.
Jullie kunnen nu denk ik wel vermoeden wat een hobby van mij is buiten het badminton. Buiten dat leid ik voor de rest het standaard leven van een 17-jarige; een beetje hangen voor de computer, als het moet naar school gaan (IMC vwo5), daar voor de rest weinig aan doen, een beetje uitgaan hier en daar, enzovoorts.
Dan het badminton zelf. Ik zal nooit de beste badmintonner van de wereld worden, maar ik heb er wel lol in, iets wat bij DKC hoog in het vaandel staat. Een beetje trainen onder leiding van Robin Albersen donderdag en zaterdag, donderdagavond altijd effe ‘Zweedsen'; ik vermaak me wel.
Dan wordt er gevraagd wat mijn grootse sportmoment ooit is... Laten we het erop houden dat die spoedig zal komen...
Nu gaat ik het maar is hebben over mijn toekomst plannen. Als ik eerlijk ben heb ik die niet echt. Ik zie wel wat het leven mij brengt. Natuurlijk hoop ik dat ik gezond mag blijven in de komende jaren, dat ik later een goede baan te hebben en hoop ik heel rijk te worden, maar dat is niet voor iedereen weggelegd. En ik wel natuurlijk tot in lengte van jaren bij DKC mijn favoriete sport blijven beoefenen. And last but not least, moge het pils mij de komende maanden, jaren en decennia, nog blijven smaken, een niet geheel onbelangrijke bijzaak in het leven.
Nou, ik geloof dat jullie mij nu allemaal wel goed kennen mocht dat nog niet het geval zijn. En willen jullie echt nog meer over mij weten, spreek me dan maar is aan voor de details van mijn leven...
Rest mij nog 1 ding namelijk de jeugdpen doorgeven. Ik heb er heel lang over zitten nadenken wie ik hem zou moeten geven. En de ‘gelukkige' is geworden..... Angelica.
Jullie kunnen nu denk ik wel vermoeden wat een hobby van mij is buiten het badminton. Buiten dat leid ik voor de rest het standaard leven van een 17-jarige; een beetje hangen voor de computer, als het moet naar school gaan (IMC vwo5), daar voor de rest weinig aan doen, een beetje uitgaan hier en daar, enzovoorts.
Dan het badminton zelf. Ik zal nooit de beste badmintonner van de wereld worden, maar ik heb er wel lol in, iets wat bij DKC hoog in het vaandel staat. Een beetje trainen onder leiding van Robin Albersen donderdag en zaterdag, donderdagavond altijd effe ‘Zweedsen'; ik vermaak me wel.
Dan wordt er gevraagd wat mijn grootse sportmoment ooit is... Laten we het erop houden dat die spoedig zal komen...
Nu gaat ik het maar is hebben over mijn toekomst plannen. Als ik eerlijk ben heb ik die niet echt. Ik zie wel wat het leven mij brengt. Natuurlijk hoop ik dat ik gezond mag blijven in de komende jaren, dat ik later een goede baan te hebben en hoop ik heel rijk te worden, maar dat is niet voor iedereen weggelegd. En ik wel natuurlijk tot in lengte van jaren bij DKC mijn favoriete sport blijven beoefenen. And last but not least, moge het pils mij de komende maanden, jaren en decennia, nog blijven smaken, een niet geheel onbelangrijke bijzaak in het leven.
Nou, ik geloof dat jullie mij nu allemaal wel goed kennen mocht dat nog niet het geval zijn. En willen jullie echt nog meer over mij weten, spreek me dan maar is aan voor de details van mijn leven...
Rest mij nog 1 ding namelijk de jeugdpen doorgeven. Ik heb er heel lang over zitten nadenken wie ik hem zou moeten geven. En de ‘gelukkige' is geworden..... Angelica.